Lahat tungkol sa bakwit: kung ano ito at kung saan ito nagmula, kasaysayan ng pinagmulan at pagtatasa ng kalidad
Ang Buckwheat ay isang tanyag na cereal na itinuturing na isa sa pinakamalusog. Inirerekomenda ng mga Nutrisiyo na isama ito sa diyeta para sa iba't ibang mga problema sa kalusugan, kabilang ang labis na labis na katabaan. Ang pinagmulan at kasaysayan ng paglitaw ng bakwit sa Russia ay kawili-wili: sa ngayon ilang mga tao ang nakakaalam na ilang daang taon na ang nakalilipas ay hindi rin pinaghihinalaan ng mga Slav tungkol dito.
Ang nilalaman ng artikulo
Lahat ng tungkol sa bakwit
Ang Buckwheat ay isang groats na nakuha sa pamamagitan ng lumalagong karaniwang bakwit (nakakain, o paghahasik). Ito ay isang ani ng butil, ang mga buto na kung saan ay ginagamit para sa pagkain hindi lamang para sa mga tao, kundi pati na rin sa mga hayop.
Ang mga butil ng Buckwheat ay ginagamit upang maghanda ng isang malaking bilang ng mga pinggan: cereal, sopas, inihurnong kalakal.
Sanggunian. Buckwheat - isang halaman ng melliferous mula sa kung saan ang mga beekeeper ay nakakakuha ng pulot sa panahon ng masaganang pamumulaklak.
Ang antas ng pagproseso ay makabuluhang nakakaapekto sa kulay ng bakwit. Ito ay alinman sa berde, hindi init ginagamot, o light brown at itim, depende sa antas ng inihaw.
Kasaysayan ng Buckwheat
Nasa X siglo. ang bakwit ng bakwit ay naging isa sa pinakapaborito sa mga Slav. Dahil sa hindi kaakit-akit na hitsura nito, ang mga aristokrata ay kinamuhian na tinawag itong "itim na sinigang" at sa mahabang panahon ay itinuturing itong pagkain lamang para sa mga pangkaraniwan.
Saan nanggaling ito
Sa una (higit sa 5 libong taon na ang nakalilipas), ang kultura ay lumago lamang sa mga kabundukan ng Himalayas. Ang tinubuang-bayan ng bakwit ay North India at Nepal. Sa mga lugar na ito, mayroon pa ring mga ligaw na thicket ng halaman na ito.
Ang Buckwheat ay unti-unting kumalat sa buong mundo, na lumilitaw sa ika-15 siglo. BC e. sa China, Japan at Korea, at kalaunan sa Gitnang Asya, Gitnang Silangan at Caucasus. Kalaunan ay nalaman nila ang tungkol dito sa mga bansang Europa. Siguro, ang kultura ay dinala doon sa pagsalakay sa Tatar-Mongol.
Sa ngayon, ang mga residente ng Russia at ang mga bansa ng CIS ay gumagamit ng higit sa lahat. Sa ibang bansa, ang bakwit ay madalas na ginagamit bilang isang additive ng pagkain sa baking.
Saan nagmula ang pangalan
Sa bahay, ang bakwit ay tinatawag na "itim na bigas", sa ilang mga bansang Europa (Portugal, Spain, Belgium at Pransya) - "Arab grain", sa Italya at Alemanya - "Turkish" o "pagan grain".
Sa Greece, ang cereal na ito ay tinatawag na "black trigo". Sa ibang mga bansa sa Europa - "beech trigo" dahil sa pagkakapareho ng butil sa hugis na may beech nuts.
Kilala ito sa ilalim ng mga pangalang "bakwit" o "bakwit" lamang sa Russia at mga bansa ng CIS. Ang pangalang ito ay nagmula, ayon sa isang bersyon, mula sa pangalan ng bansa sa pag-export, dahil ang unang naghatid sa Russia sa ika-7 siglo. ay mula sa Greece. Ayon sa istoryador na V.V.Pokhlebkin, ang halaman na ito sa loob ng maraming taon ay lumago lamang ng mga monghe na Greek sa mga monasteryo.
Kapag lumitaw
Ang unang opisyal na impormasyon tungkol sa bakwit ay natagpuan sa sinaunang salaysay na "The Lay of Igor's Host", na isinulat sa pagtatapos ng ika-12 siglo. Gayunpaman, ang mga arkeolohiko na paghuhukay, na kung saan natagpuan ang mga kagamitan na may mga cereal, ay nagpapahiwatig na lumitaw ito sa mga siglo-III. BC e.
Sa pagbuo ng agrikultura sa Sinaunang Russia, tumaas ang katanyagan ng bakwit. Kaya, na sa ika-XV siglo. nagsimula itong linangin sa malalaking lugar, at noong ika-17 siglo. ang mga butil ay itinuturing na pambansang ulam ng bansa.
Kasabay nito, ang soba ay nagsimulang gamitin hindi lamang upang makakuha ng mga cereal, kundi pati na rin sa katutubong gamot, beekeeping. Ang pulot mula sa halaman na ito ay itinuturing na isa sa pinakamalusog.
Pangproseso ng industriya ng bakwit
Sa kasalukuyan, ang mga butil ng bakwit ay ginagamit upang maghanda hindi lamang mga butil, kundi pati na rin iba pang mga pinggan.Para sa pagluluto ng hurno, ang harina ng bakwit ay ginagamit, na pinaghalong harina ng trigo upang madagdagan ang lagkit. Ang mga groats ay kasama sa mga menu ng mga bata at diyeta.
- walang kabuluhan - buong butil, sa panahon ng pagproseso kung saan ang itaas na shell ay tinanggal;
- tapos na (pagpuputol) - hatiin ang mga butil na may tinanggal na husk;
- Smolensk bakwit - makinis na durog na durog.
Ang pagproseso ng utak ay naganap sa maraming yugto:
- Paglilinis ng makina. Ginamit upang alisin ang mga impurities sa mineral.
- Steaming. Upang madaling paghiwalayin ang husk, ang butil ay steamed para sa 1 oras sa + 130 ° C at isang presyon ng 0.3 MPa.
- Pagbalat at paghihiwalay. Ang mga hilaw na materyales ay nalinis mula sa husk at nahahati sa 8 na mga praksyon.
- Pagagawang. Ang mainit na hangin ay nalulunod ang butil, na nagiging brown bilang isang resulta.
- Ang pag-alis ng mababang kalidad at hindi maayos na malinis na mga kernel.
- Pag-iimpake. Matapos ang lahat ng mga kaganapan, ang mga cereal ay nakaimpake sa mga bag. depende sa iba't at ipinadala para sa pagpapatupad.
Para sa paghahanda ng harina ng bakwit, ginagamit ang mga cereal na naipasa ang lahat ng mga yugto ng pagproseso. Sa mga tuntunin ng kalidad at panlasa, ibang-iba ito sa trigo: ang kulay ng buckwheat flour ay kulay-abo kayumanggi, ang lasa ay bahagyang mapait. Ginagamit ito para sa paggawa ng mga lutong paninda na may mababang nilalaman ng gluten.
Pagtatasa ng kalidad ng organoleptiko
Ang pagtatasa ng organoleptiko (paninda) ng kalidad ng bakwit ay isinasagawa ayon sa 3 pamantayan: kulay, panlasa at amoy. Ang nasabing pag-aaral ay isinasagawa sa laboratoryo ng Department of Commodity Science at Expertise of Food Products ng Russian University of Cooperation, Vladikavkaz.
Para sa pagtatasa, ginamit namin ang bakwit mula sa pinakasikat na mga tagagawa sa Russia: Makfa, National at Uvelka.
| Tagagawa | Kulay | Amoy | Tikman |
| "Makfa" | Lahat ng shade ng madilim na kayumanggi. | Likas, katangian ng mga cereal. Walang mga dayuhang amoy (amag, bigay). | Tradisyonal, nang walang kapaitan at kaasiman. |
| "Pambansang" | Lahat ng shade ng madilim na kayumanggi. | Natural. Walang mga kakaibang mga impurities. | Peculiar sa bakwit, nang walang anumang dayuhan na aftertaste. |
| "Uvelka" | Lahat ng shade ng brown. | Walang mga extrusion na amoy (magkaroon ng amag, bigay). | Walang panlabas na panlasa. |
Masyadong madilim na lilim ng kayumanggi na matatagpuan sa mga groat na ginawa ng mga prodyuser ng Pambansa at Makfa ay nagpapahiwatig na ang teknolohiyang pagproseso ay nilabag. Upang itago ito, ang mga sample ay matigas na steamed. Pagkatapos nito, ang butil ay nakakuha ng isang kulay na masyadong madilim at uniporme, hindi pangkaraniwan para sa mataas na kalidad na mga cereal.
Sa packaging ng sample ng tagagawa na "Pambansang", ang oras ng pagluluto ay 7 minuto. Ang cereal na ito ay dumaan sa isang hard steaming mode. Ang nasabing pagproseso ay sumisira sa isang malaking halaga ng mga bitamina at nakakagambala sa kumplikadong protina-karbohidrat.
Mahalaga! Ang buckwheat ay dapat lutuin ng 25 minuto. Ang natitirang 2 halimbawa - "Makfa" at "Uvelka", ay nakakatugon sa kriteryang ito.
Kaya, ayon sa GOST, ang mahusay na kalidad ng bakwit, depende sa iba't, nakakatugon sa mga sumusunod na pamantayan:
- kulay mula sa cream na may isang madilaw-dilaw o maberde na tint hanggang kayumanggi;
- natural na amoy na walang bigay at amag;
- tikman nang walang acid o kapaitan.
Konklusyon
Ang Buckwheat ay isa sa pinakamahalagang butil na may masamang kasaysayan. Ang isang malaking bilang ng mga pinggan ay inihanda mula dito, ginagamit sa nutrisyon sa pagdidiyeta sa paggamot ng maraming mga sakit at pagbaba ng timbang. Upang ang mga cereal ay magdala lamang ng mga benepisyo sa katawan, mahalagang bilhin ang mga ito mula sa mga mapagkakatiwalaang tagagawa, na bigyang pansin ang kulay, panlasa at amoy.