Ano ang granada, sitrus o hindi?

Ang hari ng oriental ng lahat ng mga prutas, ang Carthaginian, butil at Punic apple ay lahat ng mga pangalan para sa granada. Ang nagniningas na pulang korona sa tuktok ng prutas ay kahawig ng isang korona. Ayon sa isang bersyon, ito ay bunga ng puno ng granada na siyang mismong mansanas ng langit na inilarawan sa Bibliya. Sa artikulong ito ay pag-uusapan natin ang pinagmulan ng halaman, ang hitsura nito, mga kapaki-pakinabang na katangian at mga panganib.

Ano ang granada

Ano ang isang granada, citrus ba ito o hindi, o maaaring isang berry o isang prutas? Alamin natin ito.

Ang pomegranate ay karaniwang tinatawag na isang prutas, gayunpaman, ayon sa pag-uuri ng botanikal, ito ay isang berry... Nakatago sa ilalim ng siksik na alisan ng balat ay maraming mga makatas na butil na may isang bato sa loob, na tipikal para sa mga berry.

Ang mga prutas ay lumalaki sa mga puno na kahawig ng mga palumpong. Ang kanilang taas ay hindi lalampas sa 5-6 m, at ang mga dahon ay katulad ng lemon o tangerine. Ang mga prutas ay nasa proporsyon sa isang daluyan ng suha.

Paano nangyari ang pangalan

Ang pomegranate (Latin punica) ay isang maikling puno mula sa genus of shrubs, ang pamilyang Derbennikovye. Noong nakaraan, ang mga puno ay itinuturing na monotypic at inilagay sa pamilyang Pomegranate (Punicaceae).

Ang mga prutas ay kolektibong tinawag na "granada". Sa botani mayroong isang espesyal na kahulugan para sa kanila - "mga granada".

Pangkalahatang pangalan punica ay nagmula sa salitang Latin punicus - iyon ay, Punic o Carthaginian, dahil sa malawak na pamamahagi nito sa teritoryo ng modernong Tunisia.

Ang pangalang Ruso na "granada" ay batay sa salitang Latin butil - literal na "grainy". Ang mga sinaunang Romano ay tinawag na halaman malungkot na punicum ("Punic apple") at malum na granatum ("Grainy apple").

Kawili-wili! Ang mga naninirahan sa Sinaunang Greece ay naniniwala na ang unang puno ng granada ay nakatanim ng diyosa ng pag-ibig na Aphrodite. Hanggang ngayon, ang mga Greeks ay may tradisyon ng pagsira ng isang prutas ng granada sa isang kasal - isang simbolo ng pagkamayabong.

Paglalarawan ng botanikal

Karaniwang granada - fruiting, deciduous low-growing tree o shrub taas ng 5-6 m.Gulay ng gulay - 6-8 na buwan. Nagsisimula itong magbunga ng tatlong taon pagkatapos ng pagtatanim.

Ang mga sanga ay madulas, payat. Ang mga dahon ay makinis, makintab, hugis-itlog, 3 cm ang haba, berde.

Ang mga bulaklak ay hugis ng funnel, orange-pula, na may diameter na 2.5 cm at higit pa. Naglalaman ang mga ito ng natural na dye punicin.

Mayroong tatlong uri ng mga bulaklak ng granada:

• bisexual, hugis-pitsel, na bumubuo ng mga ovaries ng prutas;
• hugis ng kampanilya, hindi bumubuo ng mga ovaries ng prutas;
• mga intermediate form.

Ang calyx ay katad, may siksik, hugis-tatsulok na lobes. Ang mga petals at stamens ay naayos sa bibig ng calyx. Haligi na may makapal na lobed stigma.

Ang mga prutas ay spherical sa hugis na may isang leathery pericarp at isang calyx sa dulo. Ang alisan ng balat ay orange-dilaw, pula at kayumanggi-pula, depende sa iba't. Diameter ng prutas - 15-18 cm. Maraming mga buto (butil) ay puro sa 6-12 nests o kamara, na matatagpuan sa dalawang mga tier. Ang isang prutas ay naglalaman ng 1000-1200 piraso. Ang bawat binhi ay nasa isang makatas na nakakain na shell. Pag-aani mula sa isang puno - mga 50 kg.

Ang kultura ay mapagmahal ng ilaw, nangangailangan ito ng isang maliwanag na araw nang walang pag-shading, hindi ito namumulaklak na may kakulangan sa sikat ng araw. Ang mga puno ay makatiis ng mga frosts hanggang sa -15 ° С... Pinaglarawan ng granada buto at pinagputulan.

Ang isang natatanging tampok ng kultura ay ang kakayahang makabuo ng mga mapagpanggap na ugat kung ang mga sanga at puno ng kahoy ay natatakpan ng buhangin. Ang matandang rhizome ay unti-unting namatay.

Kasaysayan ng pinagmulan ng kultura

Ang genus na Garnet ay bumangon sa huli na Cretaceous - unang bahagi ng Tertiary. Ang makasaysayang tinubuang bayan ng granada ay ang teritoryo ng modernong Tunisia, o Carthage. Ito ay nakumpirma sa pamamagitan ng mga dokumento na may petsang 4000 BC. e. Sa Carthage, na itinatag ng mga Phoenician sa baybayin ng Mediterranean noong 825 BC. e., lumago ang mga puno ng granada.Matapos ang pagsakop sa lungsod ng mga Romano, ang mga bunga nito ay tinawag na Punic apple.

Ang ilang mga mapagkukunan ay naglalaman ng impormasyon na kumalat ang granada mula sa teritoryo ng Percy (modernong Iran).

Dalawang beses na binanggit ni Homer sa "Odyssey" ang granada at sinasalita ito bilang kaugalian ng puno ng prutas para sa mga oras na iyon sa mga hardin ng Phrygia at Phenicia. Si Herodotus, sa kanyang mga ulat sa kasaysayan, ay nag-uusap tungkol sa pag-atake ng Persia sa mga Greeks at ang personal na proteksyon ni Xerxes na tinawag na granada brigada. Ipinagmamalaki ng mga sundalo ang mga granada na ginto sa kanilang mga sibat bilang tanda ng pinakamataas na karangalan.

Inilarawan ng Theophrastus ang granada nang detalyado sa The History of Plants. Ang kultura ay binanggit nang maraming beses sa Lumang Tipan. Ang mga kamag-anak na hardin ay ang pagmamataas ni Haring Solomon at inaawit sa mga kanta.

Sa Espanya ang granada ay naging isang simbolo ng ginintuang edad ni Granada. Ang mga modernong planting ay isang matingkad na bakas ng pananatili ng mga tribong Moorish dito. Ang Granada ay kilala sa buong mundo nang tumpak dahil sa katanyagan ng perpektong uri ng mga granada, nilinang sa kanais-nais na mga klimatiko na kondisyon.

Sa Gitnang, Hilaga at Timog Amerika, Australia at ang mga isla ng Pasipiko at India Karagatan, ang halaman ay lumitaw noong XVI-XVII siglo.

Sa mga bansa ng dating USSR kumalat ang granada mula sa Transcaucasia. Ang pinakamalaking bilang ng mga iba't ibang mga puno ng ligaw na lumalagong prutas ay kinakatawan sa Turkmenistan, Uzbekistan, Tajikistan, Kyrgyzstan at Kazakhstan. Sa panahon ng paghuhukay ng kastilyo ng Khorezm na Toprak-Kala (simula ng IV siglo) sa ilalim ng pamumuno ni S.P. Tolstov, natuklasan ng mga arkeologo ang isang imahe ng Anakhita - ang diyosa ng pagkamayabong - na may mga granada sa kanyang kamay.

Sanggunian. Ang mga pharaoh ng Egypt ay kumonsumo ng juice ng granada araw-araw at naniniwala na pinapalakas nito ang katawan at espiritu.

Mga lumalagong lugar

Ang pomegranate (Punica granatum) ay tumutubo sa Timog Europa at Kanlurang Asya.

Kanya lumaki sa Iraq, Afghanistan, India, China, Japan, Korea, Hawaii at Bermuda, Iran, Italy, Portugal, Spain, Greece, Azerbaijan, Georgia at Armenia, Tajikistan, Uzbekistan, France, Montenegro, Serbia, Croatia, Slovenia, Bosnia at Herzegovina, Macedonia.

Sa Russia, ang granada ay pangkaraniwan sa baybayin ng Black Sea, sa North Ossetia, Dagestan at Crimea.

Mga kapaki-pakinabang na katangian ng granada

Ang granada ay may masaganang komposisyon ng bitamina at mineral, samakatuwid, na may regular na paggamit, mayroon itong kapaki-pakinabang na epekto sa katawan.

Ang mga pakinabang ng butil:

• pagdidisimpekta ng mga katangian ng tannins;
• nabawasan ang aktibidad ng tuberculous, bituka at dysentery bacilli;
• pag-aalis ng pagtatae;
• pagpapalakas ng mga cardiovascular at nervous system;
• pag-iwas sa trangkaso at ARVI;
• normalisasyon ng function ng teroydeo;
• pag-iwas sa atherosclerosis;
• paggamot ng anemia, malaria;
• toning at pangkalahatang pagpapalakas ng katawan;
• pagbaba ng presyon ng dugo;
• binabawasan ang panganib ng pagbuo ng oncology;
• normalisasyon ng kondisyon na may bronchial hika at anemia;
• paglilinis ng katawan salamat sa antioxidants;
• normalisasyon ng digestive tract;
• nadagdagan ang mga antas ng hemoglobin;
• diuretic na epekto;
• tumulong sa paggamot ng mga sakit ng baga, atay, bato;
• pag-aalis ng sakit sa ulo;
• pagpapasigla sa balat;
• pagbilis ng pag-renew ng cell.

Bilang karagdagan sa mga butil, juice at buto, granada na mga balat at mga partisyon ay ginagamit para sa pagkain.

Sanggunian. Ang pinatuyong mga balat ay ginagamit upang makagawa ng isang pulbos na may isang epekto ng astringent. Ginagamit ito upang gamutin ang enterocolitis at pagalingin ang mga bitak at pagbawas. Ang isang decoction ng mga alisan ng balat ay nakakatulong upang pagalingin ang mga sipon, stomatitis, sakit ng periodontal at alisin ang mga parasito. Ang pinatuyong tsaa ng pagkahati ay tumutulong upang huminahon at mapabuti ang pagtulog.

Ang pomegranate ay may isang bilang ng mga contraindications para magamit:

• gastritis na may mataas na kaasiman;
• ulser sa tiyan;
• edad ng mga bata hanggang sa 1 taon;
• almuranas;
• talamak na tibi.

Ang nakonsentradong katas ay may nakapipinsalang epekto sa enamel ng ngipin dahil sa mataas na nilalaman ng asido, kaya inirerekumenda ng mga dentista na bahagyang dilain ito ng tubig at inumin ito sa pamamagitan ng isang dayami.

Komposisyong kemikal

Ipinapakita ng talahanayan ang komposisyon ng bitamina at mineral ng butil ng granada bawat 100 g.

Nutritional halaga ng produkto bawat 100 g:

• nilalaman ng calorie - 72 kcal;
• protina - 0.7 g;
• taba - 0.6 g;
• karbohidrat - 14.5 g;
• mga organikong acid - 1.8 g;
• hibla - 0.9 g;
• tubig - 81 g.

Basahin din:

Paano maayos na ma-prune ang isang peach sa taglagas at kung ano ito para sa.

Ang pagkakatugma ng pakwan sa gatas at iba pang mga produkto.

Ano ang tapos na bakwit, kung ano ang mabuti at para sa kung anong pinggan ito ay angkop.

Konklusyon

Ang granada ba ay prutas na sitrus o hindi? Ayon sa botanical na paglalarawan, ito ay isang berry. Ang mga butil, mga alisan ng balat at mga partisyon ay naglalaman ng mga bitamina at mineral, mga organikong asido, mga 28% tanin. Ang hindi kapani-paniwalang mga benepisyo para sa katawan ay dahil sa mayamang komposisyon ng kemikal.

Ang pomegranate ay may analgesic, antipyretic, pagpapagaling ng sugat, antiseptiko, antisclerotic, choleretic, anti-namumula, astringent, anthelmintic, restorative effect.