Ang kasaysayan ng pinagmulan at pamamahagi ng mga patatas: kung saan nagmula ang mga patatas at kung paano nila nakamit ang kanilang katanyagan

Ang kasaysayan ng paglitaw ng mga patatas sa Europa at Russia ay natatakpan sa mga alamat at kahawig ng isang nobelang pakikipagsapalaran. Hindi agad nalupig ng kultura ang pagmamahal ng mga tao dahil sa takot sa lahat ng bago at kakaiba. Sa Alemanya, mayroong mga alingawngaw tungkol sa lason ng mga tubers, kaya ang mga patatas ay tinawag na "craft hindiffel" - "kapangyarihan ng diyablo". Sa tsarist Russia, ang mga magsasaka ay naglunsad ng mga gulo ng patatas, na nagsasalita ng labis na poot sa kultura.

Kung saan nagmula ang mga patatas at kung ano ang landas na kailangan nilang malampasan upang makuha ang pagmamahal ng mga naninirahan sa maraming mga bansa sa mundo - sasabihin namin sa artikulo.

Homeland ng patatas

Ang South American Andes ay tahanan ng modernong patatas. Ang hindi pagtaguyod sa mga tuntunin ng agrikultura, ang mga bundok ay naging unang rehiyon sa planeta kung saan nagmula ang agrikultura.

Mga 10 libong taon na ang nakalilipas, pinagkadalubhasaan ng mga sinaunang tribo ng India ang teknolohiya ng paglilinang ng patatas. Ang kultura ay umibig sa mga lokal na residente para sa pagiging simple nito sa pangangalaga at kakayahan paglilinang sa mahirap at labis na basa-basa na lupa.

Sanggunian. Ang unang ligaw na mga tubers ay natuklasan sa pag-areglo ng Ancon sa hilagang Peru. Ang nahanap na ito ay tungkol sa 4.5 libong taong gulang. Sa dalampasigan ng Lake Titicaca, natagpuan ang isang sinaunang patlang patatas sa panahon ng paghuhukay, na nilinang noong ika-IV siglo BC. e.

Kasaysayan ng hitsura at unang nabanggit

Ang unang nakasulat na pagbanggit ng mga patatas ay naitala sa mga dokumento ng Espanyol. Inilarawan nila nang detalyado ang pagsakop sa mga lupain ng Timog Amerika (mga modernong estado - Colombia at Venezuela). Ang mga may-akda ng buod ng kasaysayan ay sina Gonzalo Jimenez de Quesada, Juan de Castellanos, Pasqual de Andagoya, Fernandez de Oviedo. Ang ulat na "Isang Maikling Buod ng Pagsakop ng Bagong Kaharian ng Granada" ay tungkol sa mga naninirahan sa mga lupang ito, ang kanilang paraan ng pamumuhay, mga kagustuhan sa pagkain.

Ang pangunahing pagkain ng mga Indiano ay ang mais, yucca at tubers, na kahawig ng mga truffle at turnips nang sabay, na tinatawag na "cubias". Pinag-uusapan namin ang tungkol sa isang kultura na pamilyar sa amin - patatas.

Sa manuskrito ng hindi nagpapakilalang Diksyon at Gramatika ng Wikang Chibcha, napetsahan hanggang sa unang bahagi ng ika-17 siglo, may iba't ibang uri ng patatas:

• truffle ng hayop;
• truffle, ugat;
• dilaw na truffle;
• malawak na truffle;
• mahabang truffle.

Ang isa pang mananakop na Espanyol, si Pasqual de Andagoya, sa kanyang mga tala ay nag-uusap tungkol sa mga tubo na kahawig ng mga malalaking kastanyas o turnips.

Ang mananalaysay na si Pedro Cieza de Leon sa Mga Cronica ng Peru (1553) ay nagbigay ng detalyadong paglalarawan ng patatas, salamat sa kung saan natutunan ng mga Europeo ang pinagmulan ng kultura. Sa kanyang trabaho, binanggit ng may-akda na nakita niya ang mga tubers sa Ecuador at Colombia. Kinuha ang impormasyon ng mga mananakop at ang kanyang mga obserbasyon bilang batayan, inilarawan ng mananalaysay ang pamamaraan ng pag-iimbak at paghahanda ng mga tubers.

Bago ang pagdating ng mga pananakop sa Europa noong ika-16 na siglo, aktibong nilinang at kumakain ng mga patatas ang mga taga-Andean. Ang isang ulam na tinatawag na chunyo ay inihanda mula sa mga tubers. Sa una, ang mga patatas ay nagyelo sa gabi sa mga bundok, at natunaw sa araw. Ang pamamaraan ay paulit-ulit na paulit-ulit at pana-panahon na kneaded ng mga kamay. Ang proseso ng pagyeyelo-pag-freeze ay pinapayagan na tanggalin ang kahalumigmigan mula sa mga tubers at makakuha ng isang ganap na nalunod na produkto. Ang mga patatas na patatas ay naimbak ng mahabang panahon nang hindi nawawala ang mga katangian ng nutrisyon. Bago gamitin ang mga bola, gumawa sila ng harina at inihurnong cake, lutong sopas, idinagdag sa karne at gulay.

Ang pananaliksik noong 2007 ay nagsiwalat na ang unang pagtatanim ng patatas sa labas ng Timog Amerika ay nagsimula sa Canary Islands noong 1560s. Ang mga ship cruising sa pagitan ng Bago at Lumang Mundo ay naganap doon.Ang mga tubers ay dumating dito mula sa maraming mga lugar, at hindi mula sa isa, tulad ng karaniwang naisip. Mula sa mga isla, ang produkto sa ibang bansa ay dumating sa Espanya, at mula doon kumalat ito sa ibang mga bansa.

Mga patatas sa Europa

Ang mga siyentipiko ay hindi pa nakarating sa isang pinagkasunduan tungkol sa hitsura ng mga patatas sa Europa. Ang kampeonato ay ibinigay sa British Vice-Admiral Francis Drake sa loob ng mahabang panahon.... Ang alamat ng sikat na pirata at patatas ay mabilis na nakuha ang mga bagong detalye. Nabalitaan na dinala ng admiral ang mga patatas sa kanyang kaibigan na si Gerard, at tinatrato niya ang mga English Parliamentarians na may mga nangungunang at tubers na pinirito sa langis. Kalaunan ay inihayag na ang mga barko ni Drake ay hindi kailanman naka-dock sa baybayin ng South America.

Ang pangalawang tanyag na bersyon ay nagsabi na dinala ni Sir Walter Romef ang mga patatas sa England. Ngunit ito rin ay debunked ng mga historians, dahil kilala ito sa tiyak na sa oras na iyon sa Virginia hindi nila alam ang tungkol sa kultura.

Ayon sa pangatlong bersyon, para sa paglitaw ng mga patatas sa Europa, dapat pasalamatan ng isang tao ang monghe na Neronim Cordan, na ibinaba ang unang basket ng mga tubers sa baybayin ng Espanya noong 1580.

Ang mas maiisip na teorya ay si Ciez de Leon na nagdala ng mga patatas mula sa Peru noong 1551. Ang unang pagbanggit ng paggamit ng produkto sa pagkain ay tumutukoy din sa Espanya. Noong 1573, ang mga tubers ay nasa listahan ng isang grocery basket na inihanda para sa Ospital ng Dugo ni Jesus sa Seville. Karagdagan, ang kultura ay kumalat sa ibang mga bansa sa Europa: Belgium, Italy, Netherlands, Germany, France, Great Britain.

Paano dinala ang mga patatas sa Russia

Sa pagtatapos ng ika-17 siglo, nagdala ako ng mga patatas mula sa Holland at ipinag-utos na ipadala ito sa mga lalawigan. Gayunpaman, ang kultura ay hindi kumalat. Nag-iingat ang mga magsasaka sa gulay sa ibang bansa at tumanggi na linangin ito sa bukid.

Sa "Makasaysayang tala sa pagpapakilala ng kultura ng patatas sa Russia" sinasabing ang pagbabago ng dayuhan ay ayon sa gusto ng ilang mga kinatawan ng aristokrasya, pangunahin ang mga dayuhan. Sa panahon ng paghahari ni Empress Anna, ang mga pagkaing patatas ay nagsimulang lumitaw sa mga talahanayan, na pinapahalagahan bilang masarap, ngunit hindi masarap.

Unang mga recipe sa pagluluto

Ang may akda ng unang cookbook na may mga recipe para sa pagluluto ng patatas ay kabilang sa chef ng mga prinsipe-obispo ng Liege - Lancelot de Casteau. Ang isang librong tinawag na Ouverture de cuisine ay nai-publish noong 1604 at naglalaman ng apat na mga recipe para sa pagluluto ng mga exotic na tubers para sa mga taga-Europa:

1. Sa unang recipe, inirerekomenda ng chef na kumukulo ang mga tubers, gupitin ang mga piraso at panimpla ng mantikilya at itim na paminta.
2. Sa pangalawang bersyon, ang mga patatas ay dapat i-cut sa mga chunks at nilaga sa pulang alak na may mantikilya at isang kurot ng nutmeg.
3. Ang pangatlong resipe ay nagsasangkot ng pagluluto sa mga tubers na may mantikilya, sariwang marjoram, perehil, at whipped egg yolks na may alak.
4. Sa ika-apat na variant, ang mga patatas ay inihurnong sa abo, pinilipit at gupitin. Pinahiran ng mint, mga pasas, paminta at suka.

Walang asin sa mga recipe dahil sa pagkakaroon nito sa mantikilya.

Basahin din:

Mga tampok ng pag-iimbak ng patatas sa isang garahe nang walang cellar.

Ano ang patatas na blight ng patatas: isang paglalarawan ng sakit at pamamaraan ng paggamot.

Ang mataas na ani, hamog na nagyelo na lumalaban sa patatas na "Zhuravinka".

Popularization ng kultura

Ang mga patatas sa Europa ay nagmula sa Canarian at Espanyol. Mula sa Peninsula ng Iberian, napunta siya sa Italya at Netherlands at naging madalas na ulam sa mga talahanayan ng iba't ibang mga segment ng populasyon. Sa ibang mga bansa sa Europa, ang mga botanist ay nakikibahagi sa paglilinang ng pananim.

Mahirap ang populasyon ng mga patatas sa Europa. Ang pagkalat nito ay pinabagal mga varieties mapait. Ang mga tubo at tuktok ay naglalaman ng isang malaking halaga ng solanine, na ginawa sa kanila na hindi angkop kahit para sa pagpapakain ng mga hayop. Ang pag-iimbak ng mga tubers ay nangangailangan ng ilang mga kasanayan; ang karamihan sa ani ay naging berde o nabubulok. Kaugnay nito, ang hindi kasiya-siyang tsismis ay kumalat tungkol sa patatas. Natakot ang mga tao na kumain ng mga tubers, naniniwala na ito ay humantong sa pag-unlad ng mga sakit.

Ang Ireland ay isa sa ilang mga bansang Europa kung saan ang patatas ay pamantayan sa tabi ng otmil. Noong ika-18 siglo, ang produkto ay nai-save ang Irish mula sa pagkagutom, ngunit noong ika-19 na siglo ay humantong ito sa pambansang sakuna. Ang dahilan nito ay ang impeksyon ng kultura na may huli na blight, na dinala mula sa Mexico. Noong 1845, nagkaroon ng malaking pagkabigo sa pag-aani ng patatas, na paulit-ulit noong 1846. Ang laki ng taggutom ay tumitibay: ayon sa senso noong 1851, sa 10 taon ang populasyon ng bansa ay bumagsak ng 1.5 milyon.

Sa Lithuania at Belarus, ang kultura ay nagsimulang lumago sa gitna ng ika-18 siglo, ngunit hanggang sa ika-20 siglo hindi ito gampanan ng isang mahalagang papel sa nutrisyon. Ang rebolusyon ng patatas sa Belarus ay nangyari noong Unang Digmaang Pandaigdig. Pagkatapos ay nagsimulang kainin ang mga tubers dahil sa kakulangan sa butil. Ngayon ang bansa ay nasa ika-9 sa mundo sa paglilinang ng patatas.

Ang kultura ay lumitaw sa teritoryo ng Pransya sa panahon ng paghahari ni Louis XVI. Binigyan ng mga lokal ang mga tubers ng isang kagiliw-giliw na pangalan - "pom de terr", na nangangahulugang "makalupon na mansanas". Sa una, ang produkto ay hindi tinanggap at tumanggi silang lumaki at maghanda ng mga pinggan mula rito, isinasaalang-alang ito na magaspang na pagkain. Hanggang sa pagtatapos ng ika-18 siglo, ang mga bulaklak ng patatas ay ginamit bilang dekorasyon, isinusuot sila sa anyo ng mga burloloy ng buhok at mga vignette.

Noong 1755, sa panahon ng matinding taggutom, inihayag ng Paris Academy ang isang kumpetisyon para sa mga bagong produktong pagkain. Ang parmasyutiko na Antoine Auguste Parmentier ay nagsulat ng isang gawain sa kemikal na komposisyon ng kultura, kung saan siya ay tumanggap ng gantimpala.

Sa kabila ng katotohanan na sa pagtatapos ng ika-18 siglo ay nalalaman ito tungkol sa mga kapaki-pakinabang na katangian ng patatas, tumanggi ang mga magsasaka na palaguin ito... Ang mga monarko ng Europa ay ginawa ang kanilang makakaya upang palayasin ang mga tao sa pamamagitan ng paraan ng "carrot at stick". Halimbawa, sa Inglatera, ang mga magsasaka ay ipinangako ng isang gantimpala sa anyo ng mga gintong medalya. Ang kahina-hinala na pamamaraan ay ginamit ng haring Prussia na si Friedrich Wilhelm I. Naglabas siya ng isang malupit na utos - pinuputol ang mga tainga at mga ilong ng mga tumanggi na magtanim ng patatas.

Ang Dutch at Flemings ang unang natuklasan ang mga benepisyo sa ekonomiya ng pagtatanim ng mga pananim. Ang paglilinang ng mga pananim ng mga butil ay nagdudulot ng mga paghihirap, kaya't napagpasyahan nilang talikuran sila at kumuha ng pag-aalaga ng hayop, na nangangailangan ng isang malaking halaga ng feed. Sa una, pinakain ng Dutch ang mga baboy at baka na may mga turnip, pagkatapos ay lumipat sa patatas. Ang kultura ay lumago nang walang mga problema sa mga mahirap na lupa at mas nakapagpapalusog.

Si Catherine ay kinuha ko ang populasyon ng kultura sa Russia. Noong 1765, 57 bariles ng mga tubers ang naihatid mula sa Alemanya para sa hangarin ng makataong tulong sa gutom na mga magsasaka ng Finnish. Kasabay nito, sa pamamagitan ng pagkakasunud-sunod ng maybahay, ang mga tubers ay ipinadala sa buong emperyo na may mga tagubilin para sa pag-aanak. Ang mga lokal na gobernador ay namamahala sa proseso. Gayunpaman, ang mabuting ideya ay hindi nakoronahan sa tagumpay - ang mga taong matigas ang ulo ay hindi pinapayagan ang produkto sa ibang bansa sa kanilang mga talahanayan, na patuloy na lumalaki ang pamilyar na turnip. Nagpatuloy ito hanggang sa kalagitnaan ng ika-19 na siglo.

Sa panahon ng paghahari ng Nicholas I noong 1839, nagkaroon ng taggutom sa bansa dahil sa pagkabigo ng ani. Ang utos ay nagbigay ng utos na magtanim ng patatas sa lahat ng mga probinsya sa rate na 105 litro (4 na panukala) bawat tao. Sa lalawigan ng Moscow, kinailangan nilang magtrabaho nang libre; sa Krasnoyarsk, ang lahat na tumanggi ay ipinadala sa matrabaho. Sa buong bansa, "mga patatas ng patatas" ay sumabog, ngunit sila ay brutal na pinigilan. Sa kabila ng malupit na patakaran ng tsar, ang kultura ay naging "pangalawang tinapay".

Sanggunian. Ang tatlong pinuno ng mundo sa paglaki ng patatas ay kinabibilangan ng China (88.99 milyong tonelada bawat taon), India (45.34 milyong tonelada bawat taon) at Russia (30.20 milyong tonelada bawat taon).

E. A. Grachev ay nakikibahagi sa pag-aanak ng patatas noong ika-19 na siglo. Salamat sa kanyang mga pagsisikap, ang iba't ibang Amerikano ay ipinanganak (ang pangalawang pangalan ay Maagang Rosas) at tungkol sa 80 pang mga varieties. Sa simula ng ikadalawampu siglo, ang sikat na biologist na si A.G. Lorkh ay pinuno ng mataas na iba't ibang Lorkh.

Konklusyon

Ang pagkakaroon ng pumasa sa isang mahabang landas ng poot at pagkondena, ang mga patatas ay nararapat na maging isa sa mga pangunahing produkto ng pagkain.Salamat sa mga mananakop, mula sa malupit na klima ng mga bundok Andean, ang patatas ay dumating sa mas kanais-nais na mga kondisyon ng mga Isla ng Canary, at mula roon ay "lumipat" sila sa Europa at Russia.

Mataas na nutritional halaga, mayamang bitamina at mineral na komposisyon, ang kakayahang lumaki sa hindi kanais-nais na mga kondisyon - lahat ng ito ay gumawa ng patatas na "pangalawang tinapay". Ang pagpapalaganap ng kultura ay pinadali ng mga monarkong Aleman, Pranses at Ruso. Ang kanilang mga pamamaraan ay nakalilito, gayunpaman, naging epektibo ito.